PALICI

I.

PALICI

qui et Delli, et Crateres nominantur, lacus, sive fontes in Sicilia sunt, qui continuâ eructatione, ad 3. circiter cubitus in altum efferuntur, cadentesque in se ipsos recipiuntur. Horum historiam et nominis originem, vide apud Macrob. loc. cit. et Diod. Sic. in fine l. 11. et apud Fazellum, qui seribit, eos hodie Naphthia vocari. Palicam urbem et Palicinum fontem habet Steph.

II.

PALICI

vel ut alii Palisci, gemini fratres, Iovis filii et Thaliae Nymphae, vel, ut alii volunt, Aetnae. Tradunt enim hanc Nympham, a Iove, in Sicilia iuxta Simaethum amnem, non longe a Catina urbe compressam, metu Iunonis optâsse, ut sibi terra dehisceret, et ab irâ Deae istius se occultaret. Quibus precibus exauditis, terra molliter dehiscens, intra viscera sua eam recepit, ubi illa legitimô tempore gemellos peperit, quos terra denuo se aperiens in lucem edidit: Unde et Palici dicti sunt, ἀπὸ τοῦ πάλιν ἱκέςθαι, quod in terram demersi denuo sint reversi. Quam verum sit hoc etymon, postea videbimus. Ostendunt autem accolae 2 lacus, ex quibus fratres hosce putant emersisse, eosque dellos vocant, qui tantâ olim in veneratione habiti sunt, ut circa eos iuramenta exigi solerent, si quis in furti suspicionem incidisset, prius tamen acceptô fideiussore, qui si iuranti quid accidisset, praestaret, quod exitus ostenderet. nam quum rei negatae fides quaerebatur, et iusiurandum a suspecto petebatur, uterque ab omni contagione mundus ad Crateras accedebat; deinde loci Numine invocatô, iurabat; quod si iure fiebat, discedebat illaesus: si vero male iuratum esset, mox in lacu peribat periurus. Magnâ praeterea veneratione erat Palicorum templum, quod

cum Siciliam sterilis annus arefecisset, divinô Palicorum responsô admoniti Siculi certum sacrificium fecerunt, post quod statim reversa est ubertas. Quapropter Siculi omne genus frugum congesserunt in Aram Palicorum, quae ob id pinguis a Virgilio dicitur Aen. l. 9. v. 585.

——— Simethia circum

Flumina, pinguis ubi et placabilis Ara Palici.

Palicorum Graecum etymon obtrudunt nobis Macrob. l. 5. c. 19. et Servius in cit. Virg. loc. Sed hae Gerrae Siculae sunt, inquit Bochart. in Chanaan, c. 28. l. 1. nugaeque nugacissimae, ab Aeschylo et aliis, non alia de causâ confictae, quam ut e Graecâ linguâ Palicorum nomen peterent, quod est plane Punicum. Palici enim Palichin vel Pelichin a Poenis nominati sunt, ut Athenis Σεμναὶ θεαὶ voce a veneratione deductâ. Syris enim verbum pelach signisicat colere et venerari. Quô ipsô nomine Aeschylus ipse insignivit, his verbis:

Σεμνοὺς Παλίκους Ζεὺς ἐφίεται καλεῖν.

Summos Palicos Iuppiter venerabiles

Voluit vocari. ———

Et vero Palicos non Iovis, sed Adrani esse filios ex Hesychio discimus: Α᾿δράνῳ, inquit, δύο γεννῶνται ὑιοὶ Παλικοὶ; quod multo est verisimilius, quia tam Palici, quam Adranus sunt εντόπιοι θεοὶ, extra Siciliam nullibi noti. Nic. Lloydius.